بعدازآنکه روح برهنه‌ات غارت شد
بلند می‌شوی
کت‌وشلوار دو لا تنش می‌کنی
کمربندش را سفت‌تر می‌بندی
زیپ یقه‌اش را بالا می‌کشی
تجاوز اما
روی پیشانی ذهنت
قطره‌قطره می‌چکد
و این رایج‌ترین شکل شکنجه
در جهنم هولوکاست است

11 دسامبر 2013

با تو گشت می‌زدم
خیابانی‌هایی را که راه شان را گم‌کرده بوده‌اند
هنوز به دنبالِ کودک گمشده‌ای بودی
که ماه را دزدیده بود
،هنوز
آدمک برفی به پنجره زل می‌زد
انگشتان دست چپم گرم می‌شد
لای لنگه‌ی دستکش فراموش‌شده‌ات
روی پیانو کهنه
هنوز،زمزمه می‌کردی
«تو آخرین.»
هنوز که هنوز
لبخندت چو بیماری مسری لب می‌گرفت
،چقدر خواب‌زده بودم
می‌بینی!
چشم‌هایت را به من دادی
بیدار شوم!
مثل کودکِ سرراهی در انتهای جاده

7 دسامبر 2013